|
Nasza tegoroczna wycieczka odbyła się w maju, teoretycznie ciepłym miesiącu niestety w tym roku pogoda nie była sprzyjająca. Postanowiliśmy zwiedzać tereny górzyste, wybór padł na Bieszczady na miejscowość Myczkowce. Myczkowce - położone u stóp Grodziska (556 m) i Michałowca (464 m) są jedną z najstarszych wsi w Bieszczadach i miejscowością letniskową położoną na prawym brzegu Sanu w bezpośrednim sąsiedztwie Jeziora Myczkowieckiego, które jest jeziorem sztucznym. Zapraszamy do zapoznania się z relacją z naszego wyjazdu. Podróż Podróż trwała ok. 8 godzin, jechaliśmy wszyscy razem wynajętym autokarem. Kiedy dotarliśmy na kwaterę Ośrodka Wypoczynkowego Caritas w Myczkowcach, zjedliśmy obiad, odpoczeliśmy i wyruszyliśmy na spacer, połączony ze zwiedzaniem okolicy. Pierwsze miejsca przez nas odwiedzone znajdowały się na terenie ośrodka i były to: Ogród Bibilijny Ogród stanowi specyficzny zapis teologii biblijnej. Zawiera przemyślaną i uporządkowana katechezę o biblijnej historii zbawienia. Przedstawione sceny z Starego i Nowego Testamentu podziwiać można z głównej alei oraz z bocznych alejek.
Centrum Kultury Ekumenicznej Region płd. – wsch. Polski z częścią woj. małopolskiego i podkarpackiego, wraz z płn. – wsch. rejonem słowackich Karpat z wyjściem na część Ukrainy są terenem, gdzie spotykał się katolicko- łaciński Zachód z bizantyjsko – ortodoksyjnym Wschodem. Tereny te zamieszkiwane były od wieków przez ludność zróżnicowaną pod względem etnicznym. Centrum Kultury Ekumenicznej im. Jana Pawła II jest parkiem miniatur architektury drewnianej skupiającym makiety kościołów i cerkwi. Jednym z celów powstania było pokazanie różnorodności stylów bogatej sakralnej architektury drewnianej, właściwej poszczególnym grupom etnicznym na obszarze dzisiejszego pogranicza polsko-słowacko-ukraińskiego.
Idąc dalej wzdłuż wsi dotarliśmy do punktu widokowego, niestety było zimno, "zmarzluchy" zakładały czapki i kaptury
a idąc dalej do tamy na Jeziorze Myczkowieckim. Jezioro Myczkowskie jest sztucznym zbiornikiem wodnym na Sanie o powierzchni ok. 2 km², głębokości od 5 do 15 m i pojemności 11 mln m³. Jezioro tworzy zapora ziemna o długości 386 m. Budowę prowadzono w latach 1921-1925, a następnie w latach 1956-1960 podwyższono zaporę i dokończono budowę elektrowni.
Zbliżał się już wieczór, udaliśmy się na ciepłą kolację ze śpiewami.
Dzień II: Był to piękny, słoneczny i bardzo ciekawy dzień. Wszystkie plany zrealizowaliśmy: Zwiedzanie zapory w Solinie - Rejs statkiem po Jeziorze Solińskim - spacer po Polańczyku - punkt widokowy "Sawin" Zapora w Solinie Tama solińska jest największą budowlą hydrotechniczną w Polsce o długości 664 m i wyskoości 82 m. zbudowaną w latach 1961 - 1968 . Usytułowana jest na Jeziorze Solińskim i powstała w celu ujarzmienia groźnego ongiś (zwłaszcza wiosną i jesienią) Sanu. Dziś przy nadmiarze opadów zapobiega powodziom, a w czasie suszy reguluje niedobór wody w korycie tej rzeki. W położonym u jej stóp budynku elektrowni pracują 4 turbiny Francisa, które po ostatniej modernizacji osiągają ponad 200 MW mocy.
Rejs statkiem po Jeziorze Solińskim Jezioro Solińskie jest zbiornikiem sztucznym o powierzchni ok. 22 km² i największą w Polsce pojemnością (472 mln m³). Linia brzegowa jeziora to ok. 150 km. gdzie wystepują licznie zatoczki – ujścia strumieni. Maksymalna głębokość zbiornika to 60 m przy zaporze. Jeziora Solińskiego nie da się objechać samochodem. Po zalewie kursuje statek Tramp z Polańczyka, dzięki któremu mogliśmy w towarzystwie pana Kapitana oraz psa poznać najciekawsze zakątki tego malowniczego akwenu. W czasie rejsu towarzyszył nam utwór Wojciecha Gąsowskiego "Zielone wzgórza nad Solina".
Po zakończeniu rejsu, spacerkiem przez Polańczyk dotarliśmy do punktu widokowego - Sawin.
Po kolacji odbyła się dyskoteka, toaleta wieczorna i cisza nocna. Dzień III: Trzeci dzień naszego pobytu w Bieszczadach przywitał nas deszczem i bardzo niemiłą pogodą, krzyżując nam plany, aczkolwiek spędziliśmy go bardzo ciekawie, zwiedzając kolejne miejsca w Bieszczadach. Konieczna była rezygnacja ze wspinaczki na Połoninę Wetlińską, dzięki czemu zwiedziliśmy inne ciekawe miejsca. Muzeum Przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego Początki muzeum sięgają 1968 r.,wówczas rozpoczęto gromadzenie eksponatów przyrodniczych. Siedziba Muzeum znajduje się w Ustrzykach Dolnych. W 1991 r. muzeum zostało przekazane Bieszczadzkiemu Parkowi Narodowemu. Znajdują się tu ekspozycje stałe, organizowane są również wystawy czasowe związane z regionem.
Ustrzycki młyn parowy powstał w 1925 r. i przeznaczony był przede wszystkim do produkcji wysokogatunkowej białej mąki. Obecnie znajduje się tu Muzeum Młynarstwa i Wsi otwarte w 2010r., jedyne w południowej części Polski dające możliwość poznania kompletnych linii służących do czyszczenia i mielenia zboża w młynach z nowoczesnym napędem. Zwiedzającym udostępniono 1100 m kwadratowych na czterech kondygnacjach.
Pokazowa zagroda żubrów Pokazowa zagroda żubrów znajduje się na terenie leśnictwa Muczne. Zagroda powstała w ramach projektu „Ochrona in situ żubra w Polsce – część południowa” współfinansowanego przez Unię Europejską i Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Obecna zagroda jest kontynuacją hodowli żubra w Bieszczadach. W obiekcie podziwiać można żubry linii białowiesko-kaukaskiej tzw. górskiej, pochodzące z Szwajcarii i Francji. Zagroda zajmuję powierzchnię leśną ok. 7 ha i pozwala obserwować zwierzęta w ich naturalnym środowisku. Teren porośnięty jest starymi jodłami i świerkami a przez środek przepływa potok dostarczający żubrom wody.
Cerkiew w Górzance Dawna cerkiew greckokatolicka pw. św. Paraskewy w Górzance znajduje się na niewielkim wzgórzu, w otoczeniu starych dębów a obecnie znajduje sie tu rzymskokatolicki kościół parafialny pw. Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Drewniana świątynia jest szczególnym miejscem i stanowi wyjątkowy skarb pogranicza bojkowsko-łemkowskiego. Ikonostas z Górzanki uchodzi za absolutną rzadkość w skali całych Karpat!
Dzień IV: Przedostatni dzień przywitał nas deszczem i chłodem. Tego dnia wybraliśmy się na wycieczkę Bieszczadzką Kolejką Leśną na trasie Majdan-Przysłup.
Dzień V: To już ostatni dzień, wracamy do domu. Po drodze jednak zajechaliśmy do Sanoka zwiedzić największy skansen w Polsce z galicyjskim rynkiem. Na obszarze 38 ha prezentowana jest kultura polsko-ukraińskiego pogranicza we wschodniej części polskich Karpat (Bieszczady, Beskid Niski) wraz z Podkarpaciem. Odtworzone zostały typowe układy zabudowy wsi i zagospodarowania zagród. Na terenie Muzeum zgromadzono ponad 100 obiektów budownictwa drewnianego z okresu od XVII do XX wieku, gdzie obok budynków mieszkalnych, mieszkalno-gospodarczych i gospodarczych, w Parku znajdują się również obiekty sakralne (XVII-wieczny kościół, dwie XVIII-wieczne cerkwie bojkowskie, jedna okazała cerkiew łemkowska z samego początku XIX w. i kilka malowniczych kapliczek), budynki użyteczności publicznej (szkoła wiejska, zajazd) oraz obiekty przemysłowe (młyn wodny, wiatraki, kuźnie). Urocze miejsce. Zachęcamy do jego zwiedzania.
|
strona główna